Het oordeel (dutch)

Carl G. Jung stelt in de bovenstaande quote dat de reden dat er kwaad in de wereld is, is omdat mensen niet in staat zijn om hun eigen verhaal te vertellen. 

Nu denk je misschien: wat een nonsens. 
Maar laten we dit eens verdiepen. 

Ons eigen verhaal wordt namelijk vaak achterwege gelaten, omdat we veel met anderen bezig zijn. We maken van meningen oordelen, en gaan daardoor de verhalen van een ander vertellen i.p.v. die van onszelf. Doordat we buiten onszelf kijken- oppervlakkig naar het verhaal van de ander- hoeven we niet te kijken naar onszelf. De tijd om te focussen op onze eigen disbalans en schaduwen, gebruiken we om te kijken naar die van een ander. Het gaat hierbij om het oordeel dat jij over een ander hebt. 

Ons eigen verhaal wordt hierdoor verbannen naar het onbewuste.
Elk niet-rijmend verhaal met dat van onszelf en uit een gebrek aan empathisch vermogen. 

Je gaat hierdoor een rol spelen in het verhaal van de ander, en vergeet hierdoor de hoofdrol van je eigen leven te vervullen. 

Het verschil tussen mening en oordeel

Zowel de mening als het oordeel zegt iets over jouw beleving en perspectief. Beide hebben weinig tot niks met de ander te maken. Het zegt namelijk iets over hoe jij tegenover de ander of de situatie staat.

Beide vallen in dezelfde categorie, maar zijn wezenlijk anders. Het verschil zit hem in de vorming en de uitkomst. Een mening heeft vaak een positief karakter, terwijl het oordeel vaak een negatief segment veronderstelt. Bij een mening is (vaak) empathie naar de ander aanwezig, alsook de openheid naar de ander. De mening heeft daarbij een intrinsiek leerzaam karakter. Jij hebt erover nagedacht en bent tot een persoonlijke conclusie gekomen. Een mening is iets wat gefocust is vanuit jezelf. 

Een oordeel is vooral vanuit het ego georiënteerd en legt de focus vooral op een ander. Letterlijk betekent het oordeel dan ook ‘dat wat is uitgedeeld’. Het oordeel hangt eveneens samen met het persona (het masker; het voordoen van de persoon die jij zou willen zijn). 

Kortom samengevat:
Het vormen van een mening helpt met het schrijven van je eigen verhaal, terwijl het oordeel je hier juist van af houdt. 

Zolang we over een ander praten, om welke reden dan ook, schrijven we niet verder aan het hoofdstuk van ons eigen leven. 

Maar ook al is het oordeel niet intrinsiek gevormd, het zegt wat over jou. Een oordeel wordt namelijk pas gemaakt, als iets van de ander ons raakt. 

Dit kan door een aantal dingen komen: 
Allereerst is het omdat we niet in onze eigen spiegel durven, en soms ook nog niet kunnen, kijken, omdat deze beslagen is. Het gedrag dat wij zelf -van ons ‘zelf’ niet kunnen zien. Het is daarbij ons eigen gedrag waarover wij oordelen. Het gedrag dat de ander vertoont, is voor het onbewuste herkenbaar, het is van onszelf. De ander is als het ware die spiegel, maar doordat je de spiegel nog nooit hebt schoongemaakt, zien we niet dat dit gedrag -waarover wij oordelen- van onszelf is.  

Angst en jaloezie kunnen eveneens bij het oordelen om de hoek kijken. Hier komt opnieuw de spiegel om de hoek kijken. Het erbij willen horen, en verkeerde inschattingen hebben over de meningen van de massa spelen hierin mee. Als we groepsdruk voelen, zijn we eerder geneigd om een oordeel te vellen, ondanks dat we het wellicht bewust of onbewust niet geheel eens zijn met de uitkomst. Dit wordt prachtig geïllustreerd door het lijnen experiment van Asch.
In dit experiment wordt de angst zichtbaar die we voelen om afgewezen te worden en ook ons verlangen om gelijk te zijn aan de ander, om niet buiten de groep te vallen. 

Een andere reden ligt hem in het onbegrip. Onbegrip over wat de ander heeft bereikt, doet, of hoe hij eruit ziet. Het is hiermee iets wat juist ver van jezelf afstaat. Het ontbreekt hier aan empathisch vermogen.
Het niet kunnen staan in de schoenen van de ander.  

Al met al zegt het oordeel iets over de onvrede over het eigen leven. 

    Maar nu terug naar de Quote van Jung. 
Waarom staat het niet kunnen vertellen van het eigen verhaal…
De onbewustheid van ons eigen ‘zelf’ nu aan de basis van het kwaad in de wereld? 

Nou, juist omdat we door het oordeel -zoals ik al eerder heb geschreven- weggevoerd worden van ons ‘zelf’. 
Het zorgt ervoor dat wij gaan handelen in een richting die voor beide partijen niet is zoals het hoort. Zoals bijvoorbeeld de agressiviteit in Amsterdam rondom de voetbalwedstrijd van afgelopen week. 
Het is het oordeel vanuit beide partijen die ervoor zorgde dat het zo uit de hand liep, zowel rondom de Israëli als de Amsterdammers. Omdat er door beide partijen gehandeld werd vanuit dit oordeel liep het zo uit de hand. Dit is ook nog groter het geval bij oorlogen, maar ook zo klein als in onze eigen omgeving. 
Bedenk maar eens aan pesterijen etc. dit is gedrag dat ontstaan is vanuit een oordeel. Ontstaan vanuit het niet kunnen vertellen van ons eigen verhaal, simpelweg doordat we ons niet bewust zijn van ons eigen verhaal en de onzekerheid van de waarde hiervan. 

Een goede vraag die ik aan jullie wil stellen is, ken jij je eigen verhaal? 
Ben jij daarvan bewust of zit deze weggestopt in het onbewuste? 

Zodra jij je eigen verhaal kent…
Je eigen ‘zelf’ leert kennen…
Zal het oordelen snel verdwijnen! 

Gemaakt met